Als je al wat meer op mijn site hebt rondgekeken heb je vast ook het stukje over Wie ben JIJ gelezen. Het is heel goed om jezelf ook af te vragen wie jij bent. Als opvoeder is het belangrijk om dat te weten , omdat je bezig bent het bewustZIJN van je kind duidelijk te krijgen. En daarom is het goed om stevig in je schoenen te staan. Bewust worden van hoe jij jezelf gedraagt of kan gedragen en welke keuzes je daarin wilt maken, is misschien nog beter, want een karakter bestaat uit bouwstenen die je als kwaliteiten of deugden kunt zien.
Hoe flexibel kan of moet je zijn?
Kinderen laten veel flexibiliteit zien, hebben wij dat soms niet een beetje verleerd? Zijn het alleen onze botten en spieren die niet meer zo buigzaam zijn of is er toch meer aan de hand?
‘Lucht-types’ hebben niet zoveel moeite met flexibiliteit, maar voor sommige mensen zijn ze soms wel eens TE flexibel. Als je als ouder of als kind van structuur en regels houdt, dus meer een ‘Aarde-typje’ bent, is verandering nooit prettig. Dus dat kan wel eens botsen. Het is dus goed om te begrijpen hoe flexibiliteit er uit ziet:
“Flexibiliteit betekent bereid zijn iets anders te doen dan je van plan was. Er kan flexibiliteit van je gevraagd worden als een plan niet lukt. Met flexibiliteit zoek je dan naar een andere manier. Flexibiliteit is ook wel eens nodig als iets voor jou of voor een ander beter uitkomt. Een van beiden schikt zich dan naar de ander. Flexibiliteit is meebuigen. Soms geef je mee, soms vraag je de ander met jou mee te buigen.”
Eigenschappen zoals flexibiliteit kan je dus zelf inzetten of laten zien. Je kan er ook om vragen bij een ander, als het nodig is. Het is dus niet iets wat je ‘bent’, maar waarvoor je kan kiezen. Dit kan je ook aan je kind leren. In de opvoeding is het leuk om te zoeken naar situaties die een eigenschap of deugd illustreren. Zo maak je je kind bewust van de mogelijkheid dit te laten zien. Kinderen opvoeden vereist een hoop flexibiliteit. Buigen naar je kind om te zien wat het laat zien en dat benoemen is van grote waarde. Dit zal stukje bij beetje bijdragen tot een bewust karakter.
Grenzen en consequenties
Als je als ouder te flexibel bent en altijd maar mee buigt met wat je kind graag wilt, is de balans zoek. “Soms geef je mee, soms vraag je de ander met jou mee te buigen.” Voor kinderen is het veel prettiger als er een balans is. Anders kan het ervaren van veiligheid verminderen en een veel te groot verantwoordelijkheidsgevoel bij het kind ontstaan. Flexibiliteit (aan het kind) leren betekent ook dat als iets anders gaat dan verwacht en vervelende gevolgen heeft, er dan een andere manier gezocht wordt. Ik ben er van overtuigd dat je grenzen kan stellen door aan te geven wat je WEL wilt. Dus een eigenschap of deugd voorhouden en vertellen hoe dat er dan in de praktijk uit ziet.
De uitkomst van iets wat we doen is een consequentie. Vaak wordt een straf gezien als consequentie, maar dat klopt niet. Een consequentie is een logisch gevolg. Een straf wordt opgelegd. Maar wat is logischer dan een betere of andere manier vinden om iets op te lossen? Ik hoop echt dat mensen willen leren om flexibiliteit in te zetten ipv straf te geven. Straf bouwt niets op, het is een negatieve motivatie van buitenaf, maar flexibiliteit schikt zich, buigt mee en zoekt nieuwe wegen. Heel bevrijdend als het ook anders kan, toch?
Als je interesse hebt en meer wilt weten over deze manier van opvoeden kijk dan op Gezinscoaching voor mijn cursus.